Bir kadın, sevgi dağarcığından kopup
Nem kokan çayların arasında bulursa kendini
Ayakları sızım sızım sızlıyorsa romatizmadan
Hele ki dayanmışsa otuz yaşın bedeni
Daha nereye kadar,
Nereye kadar gülümseyecek gözleri?

Akşam mı olur, sabah mı olur günler?
Acı, keder, çığlık çığlığa doğmaz mı yüreğinde?
Sevmek tüm bedeniyle, kopa kopa
Parça parça sevilmek istemez mi?
Hele ki bastırmışsa tüm sevilerini
Daha nereye kadar,
Nereye kadar susturacak yüreğini?

Büyük bir çığlık kopar yüreğinden
Çay fidelerinin arasına düşer
Elinde çay makası
Biraz gayret, ha gayret
Yavaş yavaş biter
Kinle yoğrulmuş, sevginin harcı olmuş imgeleri
Daha nereye kadar,
Nereye kadar susturacak beynini?

Acımasızlık, yokluk, çirkin olan ne varsa
Ne varsa silip süpürür duygularını
Gece yatak... içki kokan bir soluk...
Sevmek sevilmek olur mu?
'Güneş doğacak' der,
Doğmalı,
Yazgı falan değil bu
Büyük bir çığlık kopar yüreğinden
Çay fidelerinin arasına düşer

Serap Tepedelen - 1985

Editör: Haber Merkezi