Belki

Anama, Söyle ne olur ana, kurudular mı bari Pazar'dan ayrılırken döktüğün gözyaşları O yaşlar ki gönlüme akacak ilelebet Şu ölümlü dünyada başımda iken gurbet Şimdi ya bir ağır yük altında inliyorsun Ya da nemli bir yelden sesimi dinliyorsun Şimdi ya değirmende, ıslak ayaklarında Ya sofra başındasın, şükrederek varınla Sularken sığırları, mahalle sıra sıra Bir kazan, bir tas ile iniyorsun ahıra Bir yanda yanmıyorken taze, ıslak çalılar Bir yanda kar altında lahana toplamak var Çorbadan başka bir şey göremeden kaplarda O eski kazağınla dolanıyorsun karda Ya taş taşımaktasın, sızlayarak omuzun Ya hasta olmaktasın, düşünüp uzun uzun Sabah yiyeceğini akşamdan yıka da yat Madem böyle başladı, böyle sürecek hayat Ne elimde bir merhem, sürmek için yarana Ne de taş bir kalbim var, aldırmayayım sana Duvardaki her hibar ellerinde iz etti Yine dönüp Tanrıya, bir gün demedin 'yetti' Belki boş bir hayalle çektin o çileleri Belki bir silen olur, alnından akan teri Belki hayırsız evlat deyip ağlayacaksın Belki kara yerine allar bağlayacaksın Belki yamasız hırka nasip değilmiş ana Belki Tanrın sonunda, samur kürk yazmış sana Belki bir unutturan çıkar çilelerini Belki de çanta alır, kazmaların yerini Ha gayret, biraz daha feleğe meydan oku Zaman gösterir ana, belkiyi, varı, yoku... Hibar : Küçük çakıl, dolgu taşı Orhan Bayramoğlu - Kaleli Orhan

Belki

Memlekete Özlem

Çay Türküsü

Birinci dünya savaşı türküsü

Kurban olayim Rize

Oy Karadeniz

Zamansız

Karamişun Dibine

Uydum yarun sözine

Denize vardur kara

Gemiye Çektuk Yelken