BOLU`da, 1,5 yaşında geçirdiği çocuk felci nedeniyle hareket güçlüğü çeken, ablası Kadriye Kaya`nın (48) 4`üncü kattaki evlerine merdivenlerden sırtında indirip çıkardığı Hatice Özdemir (42) için alınan asansör, apartman sakinlerinden bazılarının karşı çıkması nedeniyle binaya takılamıyor. 1,5 yaşında geçirdiği çocuk felci nedeniyle hareket güçlüğü çeken Hatice Özdemir`in 15 yıldır yanında yaşadığı ablasının oturduğu apartmanda, asansör bulunmuyor. Tekerlekli sandalyeye mahkum olan Hatice Özdemir`i ablası Kadriye Kaya, 5 katlı binanın 4`üncü katından sırtında taşıyarak dışarı çıkarıyor. Hastane ve bazı günlük ihtiyaçları için dışarı çıkması gereken kardeşini sırtında merdivenlerden indiren Kadriye Kaya, dönüşte de yine sırtında taşıyarak 4`üncü kattaki evine götürüyor. Hatice Özdemir`in yaşadığı zorluklar geçen Aralık ayında DHA tarafından haberleştirildi. Haberin duyulmasının ardından Hatice Özdemir`e yardım eli, yazar Nuray Sayarı`dan geldi. Apartmanın dışına engelli asansörü yapılması için bir firmayla anlaşıldı.
Asansör yapıldı. Ancak apartmana montajı yapılacağı sırada daha önceden imza vermeyi kabul eden 10 daireli apartman sakinlerinden 4`ü imza vermekten vazgeçti. Apartman sakinleri, imza vermemeye gerekçe olarak da apartmana hırsız girebileceği ve binanın hasar görebileceğini gösterdi. Tüm apartman sakinlerinin imza vermemesi nedeniyle Hatice Özdemir`in, tekerlekli sandalye ile evine giriş çıkışını sağlayabileceği asansörün montajı yapılamıyor. İlk etapta yardım konusunda isminin duyurulmamasını isteyen yazar Nuray Sayarı asansörün yapılamamasının haber verilmesi üzerine İstanbul`dan Bolu`ya gelerek Hatice Özdemir ve ablası Kadriye Kaya`yı ziyaret etti. Engelli Hatice Özdemir, kendisine asansörün yapılması için destek veren Nuray Sayarı`ya sarılıp ağladı. Duygu dolu anların yaşandığı ziyaret sırasında konuşan abla Kadriye Kaya, Komşularım hırsız gireceğinden, bir nevi problemler olacağından razı gelmiyorlar. Bizim de bu durumumuzu görüyorlar. İlgileri ve duyarlılıklarından hiç memnun kalmadım. Çok üzgünüm. Allah onların da başlarına verebilir. Ama bizi görmezden gelmelerine çok üzgünüz ve çok kırgınız dedi. Gözyaşları içinde konuşan Hatice Özdemir ise Evde kalıyorum. Asansörümü istiyorum.
Bu duruma gerçekten üzülüyorum. Bana acı çektiriyorlar. Sokağa çıkamıyorum. Hastaneye gidemiyorum. Bana yazık değil mi? diye konuştu. Yardımının yerine getirilememesi nedeniyle büyük üzüntü yaşayan Nuray Sayarı, Asansörü yaptırdık. Ama şu an taktırmıyorlar. Devlet büyüklerime sesleniyorum. `Belediye Başkanımız sağolsun apartman sakinleri izin versin gerekeni yaparız` dedi. Ben apartman yöneticisini aradım. O günden sonra da telefonlarıma çıkmıyor. Ben çok üzülüyorum. Haticem sokağa çıkmak istiyor. Doktora gitmesi gerekiyor. O artık benim manevi kızım.
Ben onunla bundan sonra hayat boyu ilgileneceğim. Duyulsun istemedim. Şimdi haykırıyorum, Allah rızası için, bu bina sakinlerinin gönlüne merhamet diyorum. Asansörümüz bitti. Halbuki siz aranızda para toplayıp, onu düşünüp yaptırabilirdiniz. Hadi bunu yapmadınız. Evinize hırsız girecek diye, depremden zarar görecek diye. O zaman oturmayın burada. Yönetici bana diyor ki, `taşınsınlar buradan.` Bu insanların imkanları mı var taşınsınlar. Ben yaptırdım asansörü. İzin verin lütfen takılsın. Devlet büyüklerime sesleniyorum. Efendim Allah rızası için yardım edin. Bu komşular hiç huzur vermiyorlar Hatice`me. Asansörümüz takılacak ve kızımız tekerlekli sandalyesiyle sokağa çıkabilecek. Rahat rahat doktora gidebilecek. Elinizi vicdanınıza koyun, bitmiş asansörü getirelim takalım. Gizli kalacak işi açıklamak zorunda kaldığım için utanıyorum. Asansörün yapılmasına karşı çıkan apartman sakinleri ise konuyla ilgili gazetecilere konuşmadı. 
